Μυθοπλασία vs αποΜυθοποίηση

Οι ήρωες έδωσαν τις μάχες τους στις προβλήτες. νικητές και ηττημένοι πέρασαν τα χέρια στους ώμους,αλήτεψαν επτά νύχτες του νοέμβρη,μέθυσαν απο τα αρώματα του πιο φρέσκου κρασιού..Σε ένα γκρίζο σκηνικό μια κόκκινη κουκίδα μαζί με το δαιμόνιο της. κυνηγοί των εικόνων,των ήχων,των γεύσεων. για λίγες μέρες άλλαξαν τον αέρα της υπνωτισμένης ατμόσφαιρας των ημερών που στέγνωσαν κι έγιναν γλυκές αναμνήσεις...

vs

Ένα βήμα πίσω και σταματάω το χρόνο. παγώνω μια τόση δα στιγμή. την κρατάω ακίνητη κλείνοντας μέσα της ένα χαμόγελο, ένα χαμηλό κοίταγμα, ένα φύσημα καπνού απο τσιγάρο, το βλέμμα σου όταν κοιτάς τη θάλασσα, το δρόμο, τα σύννεφα, το μέσα μου..
Προσπαθώ να διαβάσω τη σκέψη μέχρι να ματώσουν τα μάτια μου. προσπαθώ να απομυθοποιήσω όνειρα και να φτιάξω καινούργια πιο όμορφα. προετοιμάζω τον κόσμο μου για έναν έρωτα πιο κόκκινο κι απο εκείνο τον ουρανό/ξημέρωμα σαββάτου 22 νοέμβρη/δεν είσαι καλά/το κρασί δυνατό κόκκινο/μέθη και αγρύπνια τρώνε σουβλάκια κάπου στην κούσκουρα/ύστερα πάλι βροχή/νυστάζω πολύ και ζωγραφίζω καραβάκια και ανεμόμυλους για να μην κοιμηθώ μπροστά στην οθόνη που μόνο μουσικές βλέπω/ εσύ πονάς, εγώ σε σκέφτομαι απο απόσταση, εσύ κρατάς λογαριασμό με μαζεμένα παράπονα και λήθες,πες μου πόσα θέλεις να ξεχρεώσω, πόσα θέλεις για να σε πείσω πως όλα αλλάζουν κι εμείς πιο πολύ, πως απ΄τα λάθη μας μαθαίνουμε αλήθειες και γινόμαστε καλύτεροι, πιο σοφοί.. όλα γυρίζουν σαν καρουσέλ και το μόνο που βλέπω είναι αυτές οι εικόνες που πέφτουν σαν χρωματιστή βροχή πάνω στις σκέψεις μου..




μετά άκουσα πολλές φορές το δεύτερο κομμάτι και ηρέμησα.