Αόρατη. στο δρόμο, ανάμεσα σε πλήθος κόσμου που στριμώχνεται στην πρωινή αιχμή, μέσα στο λεωφορείο, στο μπάρ που συχνάζω, στο εστιατόριο που τρώω με την όμορφη παρέα..Οι ήχοι. αυτοί κατευθύνουν τις κινήσεις. αντιλαμβάνονται μια δύναμη στο χώρο χωρίς να δίνουν σημασία στην υπόσταση.
Ρόλος. ένας. δεν υπάρχει άλλος. έχω πετάξει τις μάσκες των καρναβαλιών του παρελθόντος. δεν τις αγαπάω πια αυτές τις γιορτές. ίσως γιατί δεν δέχομαι πλέον τις "μάσκες". γιατί μπορώ να βλέπω πίσω απ' αυτές. εσύ, μου το έμαθες αυτό. γιατί βρήκες την αλήθεια μου ένα βράδυ καλοκαιριού και μου έδειξες το δρόμο να την ακολουθήσω..
Ανάγκη. αν δεν υπάρχει σεβασμός στις ανάγκες, τότε δεν θα υπάρξει ποτέ ουσιαστική κάλυψη. συνέχεια ένα κενό. στη μέση εμείς και οι ανάγκες μας. τις αφήνω να λειτουργούν χωρίς παράπονα. προσπαθώ τουλάχιστον. για να μπορώ να εκτιμώ και να απολαμβάνω το κάθε λεπτό, την κάθε όμορφη στιγμή απο εκείνες που υποσχέθηκα στη νέα χρονιά κρατώντας εκείνο το μικρό κόκκινο καρπό της τύχης στο χέρι μου..
Ταλάντωση. σαν εκκρεμές. απο τη μια ο κόσμος μας. απο την άλλη ο υπόλοιπος κόσμος. ζούμε και στους δύο. παραπονιόμαστε λίγο αλλά ζούμε. φοβόμαστε λίγο αλλά αντέχουμε. τολμάμε λίγο περισσότερο αλλά αξίζει..
Ομορφιά. την αναζητώ σε όλα τα προηγούμενα. υπάρχουν στιγμές που κρύβει το πρόσωπο της. κρύβω κι εγώ τα χαμόγελα μου. υπάρχουν μέρες που δεν έρχεται καθόλου. την περιμένω με υπομονή. υπάρχουν κι άλλες, που με αγκαλιάζει απ΄το λαιμό και με κοιτάζει στα μάτια. αυτή η αγκαλιά κρύβει τη μεγαλύτερη ομορφιά κι αυτήν θα κυνηγώ..
κι αυτό το κομματάκι για το δρόμο...
