εδώ πολυτεχνείο

Έχουν περάσει 35 χρόνια κι όμως είναι η μόνη εθνική επέτειος που μένει ζωντανή στη μνήμη. υπάρχουν άνθρωποι(όπως κι εγώ) που έχουν διαβάσει,έχουν μελετήσει,έχουν τραγουδήσει την ιστορία αυτή. υπάρχουν κι αλλοι που την έχουν ζήσει κι άλλοι που την έχουν προδώσει.

Θυμάμαι πάντα τις γιορτές του σχολείου,που ήταν η μόνη γιορτή που συμμετείχαμε όλοι με ζήλο και σεβασμό. ίσως γιατί αυτοί που αγωνίστηκαν για την ελευθερία εκείνων των χρόνων ήταν μαθητές όπως εμείς κι αυτό τους καθιστούσε ήρωες στα μάτια μας. θυμάμαι τα τραγούδια που λέγαμε με τη χορωδία του σχολείου,τις δυνατές φωνές που έβγαιναν πατώντας πάνω στους στίχους και ξόρκιζαν τις μνήμες στους διαδρόμους..
"..ήταν πρωί του αυγούστου κοντά στην ροδαυγή.."
"..θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.."
"..ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία,κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά.."
"..μην παρακαλώ σας μη λησμονάτε τη χώρα μου.."

απλά ήθελα να γράψω κάτι γι'αυτές τις ψυχές που δεν βολέυονται παρά μόνο στον ήλιο..

μουσική στο..τετράγωνο

Οι μέρες που πέρασαν έκλεισαν μέσα τους όλες τις ανασφάλειες και τα ερωτηματικά που τριγυρνούσαν μέσα μου. σαν μια βόλτα σε άδεια τετράγωνη πλατεία..κάθε γωνία ένας γρίφος. ρώτα μέσα σου. μάθε για σένα.
Σαν μια βόλτα σε τετράγωνη πλατεία ήταν και η εβδομάδα που πέρασε. κάθε μέρα μια σκέψη.μια κρυφή πληγή. μια γλυκιά αναμονή. ένας έρωτας κλειστός σαν μπουμπούκι χειμερινού λουλουδιού.
Σκέψεις που μεταφράστηκαν με μουσικές.
Η πλατεία άρχιζε να ζωντανέυει..να δίνει τις απαντήσεις ζωγραφισμένες στα πλακόστρωτα..
κάπως έτσι..
..απ'τις γωνίες άρχιζαν να ακούγονται όργανα. μουσικοί απ΄το πουθενά,σαν να είχαν δραπετέυσει απο κάπου έτυχε να συναντηθούν σ'εκείνη την πλατεία..

Ήχοι απο ακορντεόν,κοντραμπάσο (σε συλλεκτικές φιγούρες!) σαξόφωνα,τύμπανα,βιολιά και κιθάρες..όλα καλά κουρδισμένα για ένα σκοπό. νύχτες σαν να τις φαντάστηκα. νύχτες αληθινές. παρέα με φίλους,με τα χαμόγελα τους..πόσο μου είχε λέιψει αυτο ρε να πάρει! χέρια περασμένα στους ώμους, διασταυρωμένα βλέμματα, κρυφά αγγίγματα, χαμόγελα και ψιθυρίσματα στίχων, "βρώμικα" στις καντίνες και κόντρες με τα μηχανάκια στο δρόμο για το σπίτι..

αφιερωμένο σ'αυτές τις νύχτες και στους φίλους..