Είδα στον ύπνο μου ότι μου κρατούσες τα χέρια.. άνοιξα αργά τα μάτια ακούγοντας τον ήχο της μουσικής που λειτουργεί ως ξυπνητήρι.. ο στίχος μου χάιδευε τα βλέφαρα κρατώντας την επαφή με τον ονειρόκοσμο.."..είσαι ένα αίνιγμα που δεν θα λύσει κανείς.."
πίεσα τα δάκτυλα μου στη μέση της παλάμης να νιώσω το σφυγμό μου..
"..κι ύστερα πάλι μου λείπει η αγάπη.."
Κάθησα και σημείωσα όλους όσους τσακώθηκα,ενόχλησα και πλήγωσα:
-εσύ δεν φταίς γιατί λείπεις
-εσύ δεν φταίς γιατί δεν θα αλλάξεις ποτέ
-εσύ δεν φταίς γιατί δεν σ'ακούω
-εσύ φταίς γιατί δεν σε νιώθω όταν σε έχω ανάγκη
-εσύ φταίς γιατί ζείς μονάχα στ'όνειρο..
Ανηφορίζω με αργά βήματα χαμογελώντας στη νύχτα. έχω για οδηγό μου εκείνο τ΄όνειρο κι αυτούς που ενόχλησα/πλήγωσα κι όμως πάλι μου χαμογελάνε..
..κι ύστερα πιο δυνατά η μουσική..
5 σχόλια:
Ευχομαι παντα να χαμογελας για να σου ανταποδιδουν το χαμογελο απο αγαπη και οχι απο υποχρεωση. Καλως σε βρηκα...ονειρεμενο χαμογελο.
παντού ταιριάζει ο δεληβοριάς τελικά..
θα ρθω πάλι θα ρθω πάλι εκεί..τον ήλιο στη θάλασσα να δούμε μάζι!
@epikouros
σε ευχαριστώ θερμά και ανταποδίδω το χαμόγελο..
καλώς ήρθες στον ονειρόκοσμο μου..
@κορίτσι που θέλεις πολλά..
έχεις δίκιο για το δεληβοριά αλλά σε σένα θα ταίριαζε και ο στίχος απο ένα κομμάτι που λέει:
"the inside blue your loving smile and the things that you do.."
να ξανάρθεις..
Αν ανηφορίζεις εκεί που νομίζω... θα με πετύχεις να χαϊδεύω γάτες... και θα μου τα πεις όλα!!!
Να είσαι καλά και πάντα δυνατή!!!
Τα φιλιά μου, υπνοβατικά...
@dr pako
ακριβώς σε αυτή την ανηφορίτσα που κατάλαβες..έτσι όπως το είπες,σαν υπνοβάτης.
thanks φίλε.
Δημοσίευση σχολίου