Εχουν περάσει τρία χρόνια σιωπής. τρία χρόνια μετρώντας απώλειες. Άλλάζοντας καθημερινότητα, εικόνες που έρχονται πια απο τόπους μακρινούς, πρόσωπα αγαπημένα που τα νιώθω πιο κοντα απο ποτέ κι ας μας χωρίζουν χιλιόμετρα. Νιώθοντας ένα κενό άλλες φορές μετέωρο , άλλες πάλι ανύπαρκτο πιά.
Η ζωή και οι κύκλοι της. Το αιώνιο παιχνίδι με το χρόνο. Οι σταθμοί της. Μοιάζουν με στΑθμούς τρένων. Πόλεις, πρόσωπα,ουρανοί, εποχές. Αλλάζουν όλα ανάλογα με τον κύκλο τους.
Εχω στο νου μου ενα σταθμό τρένου που κάθε φορά που βρίσκομαι εκεί χάνω τον προσανατολισμό μου.Κοιτάζω πάντα ανάποδα τη φορά των γραμμών προς την κατευθυνση που προκειται να ακολουθήσω. Μόνο εκεί συμβαίνει αυτό. Χρόνια προσπαθώ να καταλάβω γιατί. Ίσως να μην σημαίνει τίποτα αυτή η παύση. Μια χρονική κουκίδα που άλλαζει τα δεδομένα. Ένας κυκλος που κλείνει. Μια ακόμη απώλεια.
Ένα πρόσωπο πίσω απ΄ όλα αυτά. Μικρό σε ηλικία μεγάλο σε μυαλό. Ένα μυαλό ξεχωριστό, απ ΄αυτά που λες πως υπάρχουν σε πληθώρα τώρα πια που οι νέοι ειναι πιο έξυπνοι πιο ενημερωμένοι. -Αστο. Δεν ισχυεί σε όλες τις βαθμίδες ανθρώπων. - Αυτός ο άνθρωπος ξύπνησε μέσα μου νευρώνες που είχαν "σκουριάσει" .. αυτούς που μας κάνουν να αγωνιζόμαστε, να ονειρευόμαστε, να ελπίζουμε σε ότι καλύτερο. Μια φλογίτσα που ενεργοποιεί τους σπινθήρες της θέλησης. Ανοιξάν οι ορίζοντες. Κι όπως άνοιξαν έκλεισαν. Δεν φταίει. Φταίνε όλα τα άλλα. Αυτή η άδικη εποχή. Που σου τάζουν και μόνο παίρνουν, δεν δίνουν. Μια ήττα όλων αυτών των δεδομένων που οδηγούν σε απώλεια.
Ζώ ήδη τη μισή μου ζωή. Ευχομαι να έχω άλλη τόση να ζήσω. Αυτό το κείμενο το γράφω για να το θυμάμαι. Να θυμάμαι να αγωνίζομαι χωρίς να χάνω τον προσνατολισμό μου. Σε όποιο σταθμό βρεθώ. Να θυμάμαι πόσο δυνατή μπορώ να γίνω μέσα σε ένα χρόνο, πόσο με βοήθησες εσύ σε αυτό. Ενα χρόνο χωρίς πίεση. Αβίαστα να βρίσκουμε τον καθημερινό στόχο, χωρίς λάθη, χωρίς ψέμματα, χωρίς δόλο. Πάντα με ειλικρίνεια, με σεβασμό, με βοήθεια, ομαδικότητα, γιατί οχι? με αγάπη...
Όλα αυτά τα κέρδισες Κ.Κ. Υπερασπιστηκες όλες αυτές τις αρετές που όλοι εν δυνάμει έχουμε μέσα μας. Εσύ τις έβαλες σε λειτουργία. Με καθρέφτη Εμένα. Δεν έκανα τίποτα ιδιαίτερο. Μόνο αυτό που θα ήθελα να κάνουν οι άλλοι σε μένα..
Έγινα ο καθρέφτης μου. Και το θάυμα έγινε.
Σου εύχομαι όπου κι αν πάς όπου κι αν βρεθείς να γιίνεις ο καθρέφτης σου. Να μην άλλαξεις ποτέ.
Να θυμάσαι πάντα οτι : όπου πάμε κουβαλάμε τον εαυτό μας.
Σε ευχαριστώ για αυτό τον υπέροχο ένα χρόνο. Θα τον κράταω φυλαχτό μαζί με ότι περάσαμε.
Καλή τύχη.
Στην Κ.Κ.
