2015.
Ένας χρόνος ήδη περασε χωρίς γραφές.μόνο τετράδια στην κουζίνα, κάτω απ'το κρεβάτι, στις τσάντες σε όλες τις τσάντες. Λόγια, λέξεις, όνειρα πάντα, οράματα, ορίζοντες. όλα γραμμένα σε λευκές σελίδες. οι κύκλοι κλείνουν,οι φίλοι φευγουν έρχονται όμως νέοι. νέα πρόσωπα μου χαμογελούν, μου στέλνουν καληνύχτες πριν κοιμηθώ , χαιδέυουν τα όνειρα μου, φτιάχνω καινούργια μαζί τους..
Εικόνες. αμέτρητες εικόνες. η φύση που οργιάζει στους φακούς των ματιών μου. πράσινο παντού. δένδρα το φθινόπωρο το καλοκαίρι το χειμώνα. αλλάζουν σχήματα όπως το σώμα μας όταν αντιδρά σε συναίσθημα πρωτόγνωρο, γλυκό, αισθησιακό. νιώθω το αίμα μου ζεστό να τρέχει γρήγορα στις φλέβες μου. ωραίο αυτό το συναίσθημα. με συνεπαίρνει να δημιούργω.
Ποδηλατώ στην πόλη. νύχτα περασμένες δέκα και βάλε. στους σκοτεινούς δρόμους μόνο εγώ και το λευκό φωτάκι μου. ακούω μουσικές και τραγουδάω δυνατά. ανεβαίνω περίπου ογδόντα σκαλιά στο ψηλό κάστρο μου. βλέπω τα φώτα της πόλης και του λιμανιού. θαμπά όπως η όραση μου μετά απο ώρες μπροστά στην οθόνη. λίγο πριν κοιμηθώ κοιτάζω την μπασκέτα στην αυλή του δημοτικού σχολειου που βλέπει το δωμάτιο μου. νομίζω οτι ακούω τον χτύπο της μπάλας λίγο πριν το καλάθι. λίγο πριν τον πόντο. λίγο πριν τη δικαίωση.
Αυτός ο κόσμος -σίγουρα- δεν θα αλλάξει ποτέ. εμείς αλλάζουμε και κουβαλάμε παντού τον εαυτό μας. περιμένω τις αλλάγες αυτού του χρόνου όπως τα σπουργίτια την άνοιξη..
