Ανοιξέ τα πανιά και χύθηκε στο πέλαγο. σαν σχεδία το μεγάλο καράβι έσχιζε απαλά τα κύμματα. άφηνε τη σκέψη του να χαθεί στον αφρό της θάλασσας, με μοναδική έννοια τον προορισμό.
Ήρθε η στεριά και φάνηκε. χάραμα να καθρεφτίζονται οι μορφές στα κρυστάλλινα νερά.
αργά αργά ξεχώριζαν οι λευκές ταράτσες και οι γαλάζιοι τρούλοι. πρώτες πρωινές ώρες. λιμάνι.αγκαλιές και καφές ζεστός. ένα παιδικό μουτράκι χωμένο στα λευκά σεντόνια. καινούργια μέρα ξεκινά. χωρίς φουρτούνες, κύμματα, ερινύες, τέρατα και χαμένους προορισμούς.
Άφησε το βλέμμα να χαθεί στο γαλάζιο. βρήκε επιτέλους το καταφύγιο του.
