"Όταν πεθαίνει γύρω κάθε ομορφιάένα πουλί χτυπάει στα τζάμια και πεθαίνειπάνω απ'την πόλη η ψυχή του ανεβαίνεικαι ζωγραφίζει στον ορίζοντα φτεράΌταν πεθαίνει γύρω κάθε ομορφιά γίνεται ο κόσμος γυάλινα κομμάτιαμα έτσι όπως με κοιτάς μ'αυτά τα μάτιαο πόνος έστω και για λίγο σταματάει.."στην μικρή μου angie.
Απρίλης. έχει σταματήσει το μυαλό μου. δεν μπορώ να συντάξω λέξεις ούτε να τις ξεστομίσω. αναμονή. πάντα. αναμονή ενός καιρού που θα λύσει όλα τα μάγια.
Άφησα το παράθυρο ανοιχτό μήπως και τρυπώσει επιτέλους αυτή η άνοιξη. δεν ξαναφοράω χοντρό πανωφόρι,φτάνει. ίσως μόνο το σκούφο. η ατμόσφαιρα έξω ζεστή,δεν μπορώ να μείνω σπίτι. η βραδυά είναι μαγική. είναι απ'αυτές τις βραδυές που σε ωθούν να περιπλανηθείς σαν αερικό στα στενά της άνω πόλης, όπου απρίλη μήνα οι δρόμοι αλλάζουν εκεί πάνω. ζωντανεύουν πασχαλιές συναντώντας μυρωδιές απο τσουρέκια που σιγοψήνονται νύχτα, ενω η μαγείρισσα καπνίζει δίπλα στο παράθυρο που αγναντεύει το θερμαικό..
Ακόμη να καταλάβω σε ποιά στιγμή της ζωής μας έπαψες να αγαπάς το χρόνο μαζί μου..έχω μισήσει και το τελευταίο χιλιοστό της αδυναμίας μου για να καταφέρω να αναπνέω κάθε φορά που σε αντιμετωπίζω πια..
Στα δέντρα αρχίζουν να σκάνε μώβ ανθάκια, τα τραπεζάκια βγήκαν απ΄την αποθήκη, πρωινός καφές με το χαμόγελο σου..τι όμορφες που είναι οι κυριακές όταν είμαστε παρέα δίπλα στη θάλασσα..πόσο νιώθω την άνοιξη μέσα μου όταν μου χαρίζεις τις πιό όμορφες μουσικές..
Σαν ψέμα μοιάζουν όλα αυτά και είναι αλήθεια..
